دختر استالین رو میخوندم و تقریبا اواخر جلد ۲؛ البته وقتی میگم آخراشم یعنی حدودا ۲۰۰ صفحه مونده😁 ولی با توجه به طولانی بودن کتاب این ۲۰۰ صفحه چیزی نیست..
جلد اول رو بیشتر دوست داشتم با اینکه فکر میکردم جلد ۲ بهتر باشه
جلد اول اطلاعات تاریخی بیشتری میداد راجع‌به شوروی ولی جلد دوم از یه جایی به بعد تقریبا بیشتر زندگی‌نامه‌ی شخصی و البته توام با افسردگی سوتلاناست که خسته‌کننده‌ست
و این فضای سردی که این افسردگی‌ها و تصمیمات آنی و گاها جنون آمیز و بدون فکر داره کسالت آوره؛ البته با توجه به زندگی سختی که سوتلانا در شوروی داشته تمام این‌ها طبیعیه و اگه افسرده نمیشد جای تعجب داشت😁
+امشب خیلی خسته‌م و دپرس و دلتنگ، قبلا وقتی این حس میومد سراغم ممکن بود کاری کنم که بعدش پشیمون بشم ولی الان یاد گرفتم چجوری کنترلش کنم و خوشحالم ازین...
+بی‌صبرانه منتظر فصل دوم سیلو ام🥲
