این روزهای من.....

اولین و اخرین باری که نمایشنامه خوندم 13 ساله‌م بود؛ کتاب کبوتر توی کوزه نوشته‌ی مرادی کرمانی

دوسش نداشتم و شاید دلیل اینکه دیگه هیچوقت سراغ نمایشنامه نرفتم همین بود

دیشب توی بهخوان اتفاقی معرفی نمایشنامه‌ی اتاق ورونیکا رو دیدم؛ با اینکه برنامه‌ریزی کرده بودم بعد از پیاده‌روی بیام و فصل جین ایر بخونم که بخش اول تموم بشه ولی رفتم از طاقچه اتاق ورونیکا رو شروع کردم

خیلی کوتاه بود؛ ۱۲۰ صفحه و کمتر از ۲ ساعت وقت برد زمان مطالعه‌ش

در کل جالب بود و باید بگم نمایشنامه‌ی عجیبی بود

و خب باعث شد بازم هر از گاهی برم سراغ خوندن نمایشنامه البته فقط هر از گاهی.

الانم دلم میخواد ادامه جین رو بخونم ولی دلم میخواد بخوابم...