این روزهای من.....

اگر کسی را داری که در این درهم ریختگیِ عاطفه‌ها به شیوه‌ای خاص دوستت دارد، احساس‌ش را جدی بگیر. وقتی بی‌حساب و کتاب چشم‌هایش فقط تو را می‌بینند و قلبش تو را می‌جوید، وفاداری‌ش را قدر بدان.
در روزگار عقل‌های محاسبه‌گر، کم‌ند اینگونه دیوانه‌ها.
اگر کسی را داری که به دور از بازی‌های مکارانه‌ی رابطه برایت عشق و نور می‌آورد، همان است که سال‌ها بعد در روزهای دلگیری و دلتنگی‌‌ت به او محتاج خواهی شد. او همان است که به تو آرامشی از جنس اصالت بشر خواهد داد.
اگر چنین کسی را داری، دستش را بگیر و پله‌های پشت‌بام را با او بالا برو و فریاد بزن:
دوستت دارم
طوری که صورت عبوس شهر از هجوم احساساتِ مردمش سرزنده شود.
طوری که قلب گرفته‌ی شهر پر از آغوش و بوسه شود.
طوری که حال شهر برانگیخته شود.