طبل آیاکاشی
وقتی 12 سالم بود خواهرجان به عنوان اولین سوغاتی از اراک برام یه کتاب اورد از هوشنگ مرادی کرمانی؛ اسمش کبوتر توی کوزه بود؛ یه نمایشنامه که اصلا دوسش نداشتم ولی نمیدونم چرا با سماجت زیاد یه روزه خوندمش...
چند سال پیش؛ فکر کنم سال ۹۴؛ به پیشنهاد فاطمه کتاب جای خالی سلوچو خریدم البته بعدا فهمیدم خودش نخونده و پیشنهاد داده🙄
کتابو دادم فائزه بخونه برش گردوند گفت این دیگه چیه!!!
خودم که خوندمش دوسش نداشتم؛ هنرمندی نویسنده رو تحسین میکنم ولی فضای کتاب شدیدا دارک بود و یخ؛ انقدر که همین الان که بهش فکر میکنم حس یخ زدگی بهم دست میده که البته این هنر نویسنده رو میرسونه که تونسته اون فقر و خفقان رو انقدر خوب روایت کنه که برای خواننده بعد از سال‌ها هنوز ملموس باشه.
اما این روزا هم طبل آیاکاشیو میخونم؛ یه کتاب کوتاه که در صورت جذاب بودن نهایتش باید دو یا سه ساعته تموم میشد؛ ولی تموم نشده چون هیچ محتوایی نداره و باید بگم پوچ‌ترین و بی‌محتواترین کتابیه که خوندم؛ ۱۰ صفحه مونده فقط ولی هیچ رغبتی ندارم ادامشو بخونم و به نظرم فقط به درد خمیر شدن میخوره و حیف از کاغذی که صرف چاپش شده😐🤦♀️🤦♀️
+چقدر بغض دارم و خسته‌م🥺😭
